Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Μία συγκλονιστική επιστολή έφτασε στο nocomments από μία μητέρα 4 παιδιών, που βρίσκεται κυριολεκτικά σε απόγνωση.


ΑΚΟΥΣ ΡΕ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ ΤΗΝ ΜΑΝΑ???
Ετικέτες ΚΑΨΗΣ, ΝΙΚΟΛΟΥΛΗ, ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ, ΤΡΕΜΗ
ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το συγκλονιστικό γράμμα της μάνας

Μία συγκλονιστική επιστολή έφτασε στο nocomments από μία μητέρα 4 παιδιών, που βρίσκεται κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η 34χρονη περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει με την οικογένειά της τον τελευταίο χρόνο που πλέον δεν της έχουν αφήσει άλλα περιθώρια. Σας παραθέτουμε την επιστολή ως έχει:
Ονομάζομαι Κ.Α. είμαι 34 ετών, παντρεμένη εδώ και 17χρόνια και έχω 4 παιδιά. Ένα κορίτσι 14 και τρία αγόρια 10, 9 και 6 ετών. Σήμερα το πρωί δεν είχα να δώσω στα παιδιά ούτε γάλα, πήγαν νηστικά στο σχολείο και δεν ήταν η πρώτη φορά. Το μεσημέρι για τέταρτη συνεχόμενη μέρα τους έφτιαξα μακαρόνια και το απόγευμα για Τρίτη φορά σύνδεσα παράνομα το ρεύμα στο σπίτι μου. Έσφιξα την γροθιά μου, κοίταξα τον άντρα μου στα μάτια και του ψιθύρισα «θα το παλέψουμε…». Αυτό λέω και στον εαυτό μου κάθε μέρα, κάθε πρωί που ξυπνάω κάθε βράδυ που κοιμίζω τα παιδιά μου. ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΩ!
Υπάρχουν όμως και κάποιες στιγμές, που λυγίζω. Υπάρχουν στιγμές που δεν αντέχω το βλέμμα των παιδιών μου όταν μου ζητούν τα βασικά…
ένα πιάτο φαΐ ένα κουλούρι για το σχολείο, ένα ζευγάρι παπούτσια… Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι να ανέβω στην ταράτσα και να δώσω τέλος στη ζωή μου και άλλες που θέλω να πάρω ένα όπλο και να σκοτώσω όλους αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την τραγική κατάσταση… Υπάρχουν στιγμές δύσκολες που όπως αυτή εδώ που αποφάσισα να σας γράψω για τον Γολγοθά που ανεβαίνουμε με την οικογένειά μου και φοβάμαι για το πιο θα είναι το τέλος.
Είμαστε δύο άνθρωποι νέοι, έτοιμοι να στύψουμε την πέτρα. Έχουμε πάει παντού για να βρούμε δουλειά, έχουμε ρωτήσει όλο τον κόσμο για μία θέση εργασίας, αλλά βρίσκουμε συνεχώς κλειστές πόρτες, και παίρνουμε μία και μόνο απάντηση, «Δεν χρειαζόμαστε άτομα».
Ο άντρας μου απολύθηκε από το εργοστάσιο που δούλευε στις αρχές του χρόνου. Μέχρι το περασμένο Πάσχα, κουτσά στραβά, τα βγάζαμε πέρα, έκανε λίγα μεροκάματα από εδώ και από εκεί. Από το Πάσχα μέχρι σήμερα όμως τα έσοδά μας είναι 100ευρώ το μήνα, που παίρνω εγώ, καθαρίζοντας ένα γραφείο και 320ευρώ το δίμηνο, το επίδομα των πολυτέκνων. 420ευρώ το δίμηνο. Με αυτά τα χρήματα, πρέπει να πληρώσω, φως, νερό, τηλέφωνο. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να φάμε. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να αγοράσω τα φάρμακα για το άσθμα που παίρνουν τα δύο μου αγόρια. Με αυτά τα χρήματα πρέπει να καλύψω τις βασικές ανάγκες τις οικογένειάς μου, αλλά δυστυχώς, όπως θα καταλάβαινε και ο πιο χαζός άνθρωπος σε αυτή την χώρα 420ευρώ το δίμηνο, δηλαδή μόλις 210ευρώ το μήνα ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ!
Το σπίτι μας το έχουμε αγοράσει με δάνειο, το οποίο έχω σταματήσει να το πληρώνω εδώ και δύο χρόνια. Όταν δηλαδή η οικονομική κρίση χτύπησε και την δική μας πόρτα. Δεν θυμάμαι καν πόσο είναι το ποσό που χρωστάμε στην τράπεζα, έχω χάσει τον λογαριασμό και στη κατάσταση που βρίσκομαι αυτή την στιγμή έχει σταματήσει και να με απασχολεί.
Στις 29 Οκτωβρίου, ήρθε στο σπίτι μας το συνεργείο της ΔΕΗ και μας έκοψε το ρεύμα. Έτρεξα αμέσως στα γραφεία της ΔΕΗ, πήγα στον διευθυντή, τον παρακάλεσα να μου κάνει ένα διακανονισμό, με ένα ποσό που να μπορώ να πληρώσω. Μου ζητούσε 300ευρώ άμεσα, εδώ και τώρα. Μου είπε «δώσε 300ευρώ, δεν ξέρω που θα τα βρεις και δεν μ’ ενδιαφέρει. Αν δεν μας πληρώσεις δεν μπορούμε να σου συνδέσουμε το ρεύμα». Το γεγονός πως στο σπίτι έχω 4 ανήλικα παιδιά δεν νομίζω καν να τον άγγιξε. Απλά αδιαφόρησε. Ήταν ανένδοτος!
Έφυγα από την ΔΕΗ έχοντας χάσει την γη κάτω από τα πόδια μου. Τι θα συνέβαινε όταν τα παιδιά θα επέστρεφαν από το σχολείο; Όχι αυτό δεν θα το άντεχαν ούτε αυτά, αλλά ούτε και εγώ. Έτσι αποφάσισα να αδιαφορήσω και εγώ για τους κανονισμούς της ΔΕΗ. Βρήκαν ένα κύριο, μάλλον ηλεκτρολόγος θα ήταν, ο οποίος μου είπε πως μπορεί να συνδέσει το ρολόι. Παράνομα! Είναι η πρώτη παρανομία που κάνω και εγώ στη ζωή μου! Του είπα χωρίς δεύτερη σκέψη να το συνδέσει αμέσως. Έτσι και έγινε. Λίγο καιρό μετά το συνεργείο της ΔΕΗ ήρθε ξανά, μου το έκοψαν για δεύτερη φορά και φυσικά το σύνδεσα ξανά… έτσι ξεκίνησε ένας φαύλος κύκλος αυτοί να το κόβουν και εγώ να το συνδέω. Βέβαια κάθε φορά που συμβαίνει αυτό μου βάζουν και από ένα πρόστιμο αλλά πλέον λίγο με ενδιαφέρει και αυτό.
Στην ΕΥΔΑΠ τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ο διευθυντής ευτυχώς είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Μου είπε πως κανένας δεν πρόκειται να μου κόψει το νερό, και να δίνω όσα μπορώ, έστω και 10 ευρώ. Και αυτό κάνω. Δεν μου περισσεύουν ούτε αυτά τα 10ευρώ, τα κόβω από τις βασικές ανάγκες των παιδιών μου, αλλά ευγνωμονώ έναν άνθρωπο που έδειξε κατανόηση και τα δίνω κάθε μήνα.
Στην γειτονιά δεν έχω δώσει δικαιώματα. Δεν ξέρει κανείς τι συμβαίνει πίσω από την πόρτα του σπιτιού μου. Προσπαθώ να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και πάνω από όλα την αξιοπρέπεια των παιδιών μου. Δεν ζητιανεύω και δεν θέλω να δώσω το δικαίωμα σε κανέναν να με λυπηθεί. Δεν έχω ανάγκη από λύπηση, από δουλειά έχω ανάγκη. Μια δουλειά για μένα και μία για τον σύζυγό μου.
Κανένα δικαίωμα δεν έχουν δώσει ούτε τα παιδιά μου στο σχολείο. Δεν λένε σε κανένα τι συμβαίνει στο σπίτι μας και αν πήγαν νηστικά σήμερα για μάθημα. Κάποιες μέρες τους αγοράζω ένα κουλούρι και το μοιράζω στα τρία. Δεν τους δίνω κάθε πρωί γάλα. Την μία μέρα γάλα, την άλλη τσάι κάποιες μέρες ίσως και τίποτα. Το μεσημέρι μαγειρεύω ρύζι, μακαρόνια, όσπρια… κρέας τρώμε μία φορά στις 15 και αυτό κοτόπουλο.
Τα παιδιά δείχνουν κατανόηση, βλέπουν τις προσπάθειές μας και κάνουν υπομονή. Όσο μπορούν. Όμως και αυτά κάποιες στιγμές δεν αντέχουν. Βλέπουν τους συμμαθητές τους φίλους τους και αναρωτιούνται εμείς γιατί να μην έχουμε, εμείς γιατί να μην μπορούμε.
Αυτό που με τρομάζει είναι πως τα αγόρια μου αγριεύουν. Η συμπεριφορά τους αλλάζει, γίνονται επιθετικά ενώ δεν ήταν. Για μικρά πράγματα ανούσια, επαναστατούν. Φοβάμαι πως και αυτά έχουν φτάσει στα όριά τους.
Δυστυχώς ούτε εγώ, ούτε ο σύζυγός μας δεν έχουμε καμία βοήθεια από τις οικογένειες μας… Και αυτοί τα βγάζουν δύσκολα πέρα.
Ο λόγος που σήμερα έκατσα και έγραψα όλα αυτά είναι γιατί ζητάω μέσα από τα βάθη της καρδιά μου βοήθεια. Δεν ζητιανεύω, δεν θέλω από κανέναν να μου δώσει χρήματα ή φαγητό. Μια δουλειά ζητάω για μένα και για τον σύζυγό μου. Μία δουλειά για να σταθούμε στα πόδια μας. Μια δουλειά για να σηκώσουμε και πάλι κεφάλι. Γιατί δεν αντέχω αυτές τις μέρες, όπως την σημερινή, που στο πορτοφόλι μου δεν έχει ούτε ένα ευρώ για αγοράσω ένα ψωμί.
Ποτέ δεν πίστευα, ούτε εγώ ούτε ο σύζυγός μου ότι θα φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν και ήμασταν ευτυχισμένοι. Η ζωή μας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν ένας καθημερινός αγώνας αλλά δεν παραπονιόμουν, μου έφτανε η αγκαλιά των παιδιών μου και η ικανοποίηση να τους παρέχω όσα χρειάζονται. Αυτό είναι, που με σκοτώνει σήμερα. Δεν με νοιάζει για μένα αλλά δεν μπορώ, δεν αντέχω να μην μπορώ να δώσω στα παιδιά μου όσα χρειάζονται. Κρατάω με νύχια και με δόντια την οικογένειά μου δεμένη. Με τον σύζυγό μου έχουμε γίνει ένα, είμαστε εγώ γι’ αυτόν και αυτός για μένα.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, παρακαλάω όλο τον κόσμο να με βοηθήσει να βρω μια δουλειά. Αυτό θα με έκανε ευγνώμων… θα επέστρεφε το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών μου. Μια δουλειά για να μπορώ να ζήσω και εγώ, και τα παιδιά μου αξιοπρεπώς.
Σας ευχαριστώ!
Με εκτίμηση
Κ. Α.
Από Πάτρα

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013

Η ψυχή μου δηλητηριασμένη με φαρμάκι σε μεγάλη δόση...

  • Από τη Δευτέρα δεν είμαι πια ο εαυτός μου.....
    Μου λείπουν κομμάτια από όλο μου το κορμί..... 
    Σκόρπια παντού.....
    Κομμάτια πολλά έχει γίνει και η ψυχή μου και τα δεν βλεπω καν που είναι για τα μαζέψω....
    Ένα κορμί χίλια κομμάτια δεν θα μπορέσω να το μαζέψω 
    και να το βάλω ξανά ούτε σε μια κρεμάστρα........

    Η ψυχή μου δηλητηριασμένη με φαρμάκι σε μεγάλη δόση...
    χίλια φίδια να με δάγκωναν τόσο φαρμακι δεν θα μου έριχναν, 
    κάθομαι και είναι σαν να μη κάθομαι ένα ράκος περιφέρομαι μέσα στο σπίτι μου 
    που μου μιάζει άγνωστο και παγωμένο...... 
    Δεν ξέρω αν φταίει το φαρμάκι τους ούτε αν φταίει η απραξία των γύρων μου.
    Ρίχνω τις πιο πολλές ευθήνες σε μένα και με μισώ που δεν είμαι τόσο δυνατή 
    ώστε να ξεσηκώσω τους άθλιους συμπατριώτες μου από τον καναπέ.........
    Εγώ που όταν ήμουν παιδί πάλευα με τα νομικά τους πλαίσια μέσα στη χώρα τους
    τώρα που μεγάλωσα δεν κάνω τίποτα μέσα στη χώρα μου...... 
    Δεν κάνω το παραμικρό να τη σώσω και ντρέπομε ακόμα και που πατώ το χώμα της 
    το ΙΕΡΟ....!!!!!!!

    Είμαι μια άχρηστη πια και πάλευα σε λάθος χρόνο και τώρα που πρέπει να παλέψω 
    είμαι μαζεμένη στο καβούκι μου....
    Πόσο πολύ με λυπάμαι και δεν θέλω καν με δω στο καθρέπτη.
    Εγώ που γράφω για ήρωες και τους βάζω εκεί που ήταν πάντα 
    τώρα δεν έχω τη δύναμη να προτάσω τα στήθη μου σε μια χούφτα κρετίνους.
    Εγώ που πάντα πήγαινα αντίθετα στα ρεύμα τώρα κάθομαι και αφήνω το ρεύμα 
    να βρέχει τα κομμάτια μου και να παίρνει μαζί του...

    Ξέρω ότι έχει και άλλους σαν εμένα......
    Που περιμένουν κάποιον ίσως να τους απλώσει το χέρι κα να τους πει πάμε μαζί
    μαζί θα προτάσουμε τα στήθη μας..... όσο πιο πολλοί τόσο καλύτερα.......

    Εδώ και ένα χρόνο περίπου εδώ και παντού αντί για χέρια που είναι έτοιμα να παλέψουν....!
    Διαβάζουμε μόνο λόγια και μόνο λόγια.... και βλέπουμε ανθρώπους που ζούνε μόνο για να κάνουν εντυπωσιασμό.......
    Ίσως αυτά τα πολλά λόγια και οι άστοχοι άνθρωποι χωρίς βάθος 
    να είναι και η αιτία που οι πιο πολλοί είναι στη κατάσταση που είμαι και εγώ.......

    Καληνύχτα Έλληνες 
    και αυτά που γράφω μη τα γελάσετε γιατί 
    αν το κάνετε τότε πάει να πει ότι απέχετε εντελώς 
    από το DNA του Έλληνα και είσαστε απλά ένα τσούρμο μπάσταρδοι.!

    Γεωργία.
    Υ.Γ
    το διάβασα με άρεσε το αναρτώ ...

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Μισοσοβαρές και μισοαστείες ατάκες
(για το γάμο, το αντρόγυνο, τις σχέσεις.... και όχι μόνο...)
-Γάμος είναι η σχέση στην οποία το ένα πρόσωπο έχει πάντα δίκιο και το άλλο πρόσωπο είναι ο σύζυγος!

- Δεν μπορείς να αγοράσεις αγάπη, αλλά την πληρώνεις ακριβά.
- Οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από καλούς πολίτες που δεν ψηφίζουν.
-Η τεμπελιά δεν είναι παρά η συνήθεια να ξεκουράζεσαι πριν κουραστείς.
-Ο γάμος είναι σχέση «δίνω-παίρνω». Καλύτερα να της τα δίνεις, γιατί θα σου τα πάρει έτσι κι αλλιώς.
-Εγώ κι η γυναίκα μου πάντα συμβιβαζόμαστε. Εγώ παραδέχομαι ότι είμαι λάθος κι εκείνη συμφωνεί μαζί μου.
-Πετυχημένος γάμος είναι αυτός στον οποίο ερωτεύεσαι πολλές φορές, πάντα το ίδιο άτομο.
=Δεν έχει σημασία πόσες φορές ένας παντρεμένος αλλάζει δουλειά. Πάντα καταλήγει με το ίδιο αφεντικό.
-Η αποταμίευση είναι το καλύτερο πράγμα. Ειδικά αν το έχουν κάνει οι γονείς σου για σένα.
- Οι έξυπνοι μιλάνε γιατί έχουν κάτι να πουν. Οι βλάκες μιλάνε γιατί πρέπει να πουν κάτι.
-Ονομάζουν τη γλώσσα μας «μητρική» γιατί ο πατέρας σπάνια μιλάει!
- Ασθενής: Γιατρέ υπάρχει κάτι για να ζήσω πολύ;
Γιατρός: Παντρέψου.
Ασθενής: Νομίζετε ότι βοηθάει;
Γιατρός: Όχι, αλλά θα σταματήσετε να επιθυμείτε να ζήσετε πολύ.
-Γιατί το ζευγάρι κρατιέται χέρι-χέρι στη γαμήλια τελετή; Είναι μία τυπικότητα, όπως ακριβώς οι μποξέρ δίνουν τα χέρια πριν αρχίσει ο αγώνας μποξ!
-Η σύζυγος: Αγάπη μου, σήμερα είναι η επέτειός μας. Τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνουμε;
Ο σύζυγος: Ας κρατήσουμε ένα λεπτό σιγή...
-Έχει πλάκα όταν οι άνθρωποι συζητούν και συγκρίνουν το γάμο από έρωτα με το γάμο από συνοικέσιο. Είναι σαν να ρωτάς κάποιο αν είναι καλύτερη η αυτοκτονία από το να τον δολοφονήσουν.
- Στον κόσμο υπάρχει μόνο ένα τέλειο παιδί και το έχει κάθε μητέρα.
- Στον κόσμο υπάρχει μόνο μία τέλεια σύζυγος και την έχει κάθε γείτονας

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Γραφονται σε τοιχους ...

 
Δεν είμαι εδώ για να διορθώνω τα λάθη σου, είμαι εδώ για να κάνω τα δικά μου.

Όσο λιγότερα θυμάμαι, τόσο πιο εύκολα κοιμάμαι.

Γίναμε δυο ξένοι που γνωρίζονται πολύ καλά.

Κάποτε είπες «εγώ κι εσύ είμαστε ένα» τώρα που έφυγες πάλι ένα είμαι.

Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν;

Ήπια όλο το μπουκάλι και τί να δω. Ο Γαλιλαίος είχε δίκιο

Πολύ σπουδαία η μέρα που μας πέρασε, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στα αρχίδια μου.

Όλοι οι γείτονες περιμένουν πότε θα τα τινάξω. Βγαίνω μπαλκόνι τώρα με δυο φλοκάτες.

-Φίλε έχεις πιτυρίδα το ξέρεις;
-Άσε έχω δοκιμάσει τα πάντα.
-Να μην κουνάς το κεφάλι σου πάνω απ' το φαΐ μου δοκίμασες;

-Γιατί μου πιάνεις το βυζί ρε;
-Σου μιλάω με το χέρι στην καρδιά.

-Είχαμε εξέταση στο εργαστήριο Χειρουργική ΙΙ.
-Πώς πήγες;
-Κόπηκα.

-Λύνω τον κύβο του ρούμπικ σε 1 λεπτό
-Υψηλό IQ;
-Αχρωματοψία.

- Είστε γυναικολόγος;
- Όχι, αλλά μια ματιά μπορώ να τη ρίξω

- Mάνα πάω για πόκερ.
- Την ζακέτα μη σου πάρουν!

Σου είπα σε πέντε λεπτά θα είμαι εκεί. Τι παίρνεις κάθε μισή ώρα;

-Πόσα βγάζεις το χρόνο;
-Αχ, μου φοροδιαφεύγει τώρα.

Ο μέσος Έλληνας είναι τόσο ψωνισμένος που όταν ακούει φορολόγηση πλούτου νομίζει ότι μιλάνε γι' αυτόν.

Γιατί περισσεύει τόσος μήνας στο τέλος των χρημάτων;

Έχουν κλείσει τόσες επιχειρήσεις, που ο χρυσός οδηγός χωράει κάτω από την πόρτα.

Όλοι οι γνωστοί μου με έχουν σαν ΘΕΟ!
Αγνοούν την ύπαρξή μου, μέχρι τη στιγμή που θα θελήσουν να ζητήσουν κάτι.

Η χώρα διαλύεται από την αδιαφορία. Αλλά τι με νοιάζει εμένα;

Είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλουν

Είμαστε η γενιά που πρόλαβε τα καλοριφέρ αναμμένα

Φέτος τα Χριστούγεννα τα μοναδικά λαμπάκια που θα αναβοσβήνουν θα είναι του router.

Το μόνο χιόνι που θα δούμε τα Χριστούγεννα είναι του Alter

Είναι κρίμα που αυτοί που ξέρουν πώς πρέπει να κυβερνάται αυτή η χώρα είναι απασχολημένοι με το να οδηγούν ταξί και να κουρεύουν μαλλιά.

Κάθε πρωί που ο γείτονας πάει για δουλειά, βγαίνουμε όλη η γειτονιά, χειροκροτάμε και φωνάζουμε "άξιος"

Αν το κράτος είχε χιούμορ τα φυλλάδια του οαεδ θα'ταν από ανακυκλωμένα βιογραφικά

Δεν είναι ότι δεν είμαστε επαναστάτες. Απλά είμαστε άτυχοι που δεν είναι όπλο ο καναπές.

Που μένεις; Στα λόγια.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

-Τι έχετε να πείτε για τη μοναξιά;

-Τι έχετε να πείτε για τη μοναξιά;

«Μοναξιά! Φέρνει η λέξη δυναμικά στο προσκήνιο το βουβό, ανελέητο δράμα συναθρώπων μας που έπαψαν να υπάρχουν για μας λησμονημένοι, τυλιγμένοι στον μανδύα της τραγικής πραγματικότητας της μοναξιάς!…».

-Δηλαδή;

“Ποιός θα πίστευε, μερικές δεκαετίες πριν, ότι εδώ στην κάποτε «Ψωροκώσταινα», τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλλέας, της γειτονιάς των ονείρων και της γονεϊκής προτροπής του τύπου : «παιδάκι μου καλύτερα να σου βγεί το μάτι παρά το….όνομα» θα φτάναμε στο σημείο να μιλάμε για το φριχτό υποκειμενικό συναίσθημα της αποκοπής από την ομάδα, της απομόνωσης, της καταδίκης στον φριχρό κόσμο της…Μοναξιάς!

Και καθώς σε καθημερινή βάση γευόμαστε τα καταναλωτικά αγαθά, καθώς ανοίγουμε το δέκτη της έγχρωμης τηλεόρασης για να βιώσουμε την εικονική πραγματικότητα της δήθεν συμμετοχικής διαδικασίας σε συνάξεις με ποικιλλώνυμους «επώνυμους και επώνυμες», μισόγυμνες καλλονές, μη-φανατικούς αρσενικούς και χαζοχαρούμενες γλάστρες, πολλοί συνάνθρωποί μας θα ζούνε στην μοναξιάς τους….  Μοναξιά! Κατάρα ή ευλογία για το ανθρώπινο γένος συλλογικά και για εμάς τους νεο-Ελληνες ειδικά; Μέσα στα σύγχρονα, πολύβουα, πολυπρόσωπα και απρόσωπα ελληνικά αστικοβιομηχανικά κέντρα, η μοναξιά μας έχει διογκωθεί σε προβληματικά επίπεδα, έχει ενταθεί σε σημείο καθημερινά επαναλαμβανόμενης απελπισίας για πολλούς συνανθρώπους μας. Ζούμε τώρα πιά σε κακόγουστες και πανάκριβες πολυκατοικίες και πέρα από τις εθιμοτυπικές φιλοφρονήσεις και τα μικροπρεπή κουτσομπολιά αγνοούμε την ύπαρξη του συγκατοίκου μας σε σημείο ώστε σήμερα και στην πατρίδα μας να χρειάζεται να «μυρίσει» το πτώμα κάποιου συνταξιούχου, μοναχικού γείτονα ή γειτόνισσάς μας για να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι «ευτυχείς» υπόλοιποι ότι έκλεισε πια για αυτόν ή αυτήν, τραγικά, η αναπόφευκτη για όλους μας παρένθεση της …ζωής!».

-Πρακτικά τι σημαίνει αυτό;

«Αμέτρητοι οι συνοδοιπόροι μας στους πολυσύχναστουτς δρόμους της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας του Ηράκλειου και όλων των άλλων μεγαλουπόλεων της πατρίδας μας. Στριμωγμένα ασφυκτικά τα σώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών στα αστικά μας λεωφορεία και θέσεις μόνο για όρθιους στις κάθε λογής πιτσαρίες, καφετέριες, πάμπ, ορθάδικα και ελληνοπρεπείς ταβέρνες…

Περιφέρουμε την πλήξη, την ανία, τα βιωματικά μας τραύματα στα στενόχωρα κλουβιά που τα ονοματίσαμε γραφεία, μαγαζιά, εργοστάσια, σχολιά και πανεπιστημιακές αίθουσες, με άλλα λόγια στους κάθε λογής χώρους εργασίας, μόρφωσης και αναψυχής. Μόνοι, ολομόναχοι, κατασιγάζοντας όπως-όπως τις έντονες, τις αδυσώπητες διαμαρτυρίες του είναι μας, τη λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από το ανελέητο μαρτύριο της απομόνωσης, της μοναξιάς!…

Είμαστε τώρα πιά  και οι νέο-Ελληνες παραγωγοί και παράγωγα, αίτια και αποτελέσματα ενός ψυχοκοινωνικού και πολιτισμικού συστήματος με οικονομικές δομές που εδραιώνονται στο ατομικό ψυχοκίνητρο και τα συλλογικά «ένστικτα» για άντληση κέρδους και συλλογή δύναμης και εξουσίας και απολήγουν εξαντλημένες στην εδραίωση ενός αντικειμενικού κόσμου, μιάς πραγματικότητας που επιβεβαιώνει την  πανάρχαια αλήθεια, την απλή και συνάμα δυσβάστακτη διαπίστωση της αναπόφευκτης υπαρξιακής μας μοίρας – όχι του θανάτου – αλλά του ψυχοκοινωνικού του υποκατάστατου που είναι η μοναξιά!».

-Τι θα πρέπει να μάθουμε στον ευατό μας;

«Αυτό που ο καθένας και η καθεμία μας χρειάζεται είναι να μάθουμε στον εαυτό μας να περπάτα σταθερά στο δύσβατο, στο στενάχωρο μονοπάτι που είναι ποτισμένο με δάκρυ και αίμα.

Μην ξεχνάς ποτέ ότι το ίδιο μας το κεφάλι, το ανθρώπινο μυαλό μας φτιάχνει προβλήματα που τα περιπλέκει  ακόμα περισσότερο το συναίσθημα και τα εντείνει η καθημερινότητα. Είναι αδυσώπητη η αλήθεια, και μαζί εκείνος ο πόνος ο ανθρώπινος που εξιλεώνει καθώς υφαίνεται μέσα από την τίμια προσπάθεια να αλλάξουμε αυτά που μπορούμε και να αφήσουμε ανέγγιχτα αυτά που δεν αλλάζουν..

Για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξη μας πρέπει να πραγματώσουμε τα χρέη που αθροίζουν οι επιλογές μας… Για να υπάρχω χρειάζεται να αγωνισθώ με πάθος, με υπομονή και ναι, πάνω από όλα, με ελπίδα!…

Ο κόσμος μας μοιάζει να είναι γεμάτος λαμόγια, ψευτρόνια, αυλοκόλακες και βλάκες και όποιος δεν μπορει να το δεχτεί αυτό τότε καλύτερα να ζήσει μόνος του  αλλά πρώτα να φροντίσει να  σπάσει όλους τους καθρέπτες γύρω του…

Την μεγάλη απόφαση, αυτή που μένει στην προσωπική μας ιστορία και την προδιαγράφει το πρώτο βήμα μας την παίρνουμε μοναχοί ο καθένας και η καθεμιά μας, μέσα στα σύνορα της πατρίδας μας, σε κάποια από τις πολυπρόσωπες – απρόσωπες πόλεις μας, αυτές τις κακόγουστες, δήθεν ελεύθερες, «φυλακές», κάποια μέρα…».

-Και με τη διαφθορά; Ποια η άποψή σας;

«Κατά την ταπεινή μου άποψη το όλο θέμα της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ σχετίζεται περισσότερο με βαθιά ριζωμένες στάσεις όλων μας στις μεταξύ μας συναλλαγές και με τις δοσοληψίες με το επίσημο Κράτος και τους φορείς του και λιγότερο με συγκεκριμένα στελέχη των πολιτικών Κομμάτων που μας κυβερνούν.

Και η απληστία, αποδεικνύεται καθημερινά, ότι είναι η πηγή από όπου πηγάζει η ΜΙΖΑ ως απότοκο κατάχρησης και διαφθοράς που εδράζονται στη διαπλοκή.
Με αυτές τις διαπιστώσεις δεν στοχεύω στην αναίρεση του κοινωνικού κόστους που προκαλεί η διαφθορά στο Δημόσιο βίο μας, αλλά μάλλον στην συνειδητοποίηση ότι για να εξυγιανθεί ο Δημόσιος βίος χρειάζεται πρώτιστα να δεχθούμε όλοι μας το βαθμό της συμμετοχικής μας ενοχής στα κακώς κείμενα.

Είχα πληγωθεί πενήντα χρόνια πριν ως νεαρός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης διαβάζοντας το βιβλίο του Τζον Γκάνθερ με τίτλο «Μέσα στην Ευρώπη» που ξεκινούσε το κεφάλαιο για την Ελλάδα προφανώς χαριτολογώντας ότι «μετά την χειραψία με τους Έλληνες που συνηθίζουν πολύ τις χειραψίες, καλού-κακού, μετρήστε και τα δάκτυλά σας!…”

-Ποιος ο ρόλος σήμερα των ΜΜΕ; Τι έχετε να πείτε;

“Κάποιες άλλες εποχές, στην ευλογημένη χώρα, που την κατοικούν 11 εκατομμύρια Ελλήνων ( και αλλοδαπών ) αλλά είναι άγνωστος ο αριθμός των…φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η εκτελεστική εφάρμοζε, η δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ όταν εντόπιζε πρόβλημα,  έψαχνε τις ιδιαιτερότητές του, απεκάλυπτε πτυχές κρυμμένες επιτήδεια, τους πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή …γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για σχολιασμούς και στοχασμούς υπέρ και κατά!…

Σήμερα στην Ελλάδα ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε  ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, μένει στην  επιδερμίδα  και δίνει με εικόνα στο ρεπορτάζ  ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ διαστάσεις όπου κυρίαρχο στοιχείο μοιάζει να είναι η διατήρηση πολιτικών και άλλων επιφανών πολιτών στο απυρόβλητο, η απαξίωση του αποκαλούμενου «ανώνυμου» σε αντιδιαστολή με τον «επώνυμο» πολίτη, η «απανθρωπιά»  και η δύναμη της διείσδυσης του τηλεοπτικού φακού σε σημεία ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΥ όπου, θα μπορούσα να υποθέσω, ακόμη και οι πλέον προηγμένες μυστικές υπηρεσίες της Υφηλίου δεν έχουν φτάσει…

Που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος της κάθε μιας από τις 4 κάποτε διακριτές εξουσίες; Με ποιες αξίες λειτουργούμε εμείς και με ποιες πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι της TV όταν αισθάνονται ότι το καθήκον στην αλήθεια και την κοινωνία τους καλεί να…πρωτοτυπήσουν;
Εάν τελικά ένα παιδάκι αναφωνήσει «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός» θα του κλείσουμε το στόμα επειδή τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν  τέτοιες διαπιστώσεις ή θα θυμηθούμε ότι «από παιδί και από ζαβό μαθαίνεις την αλήθεια».

Θα βρεθεί στην Ελλάδα ένας ή μία συνάδελφος του Ιρλανδού Δημοσιογράφου που θα τα «ψάλλει γενναία» στους Πράσινους, Μπλε και συνοδοιπόρους τους Πολιτικούς που μας οδήγησαν στην τρόικα και την ΠΤΩΧΕΥΣΗ που μας έρχεται καλπάζοντας;

Τελικά το κοινωνιoλογικό και ψυχολογικό φαινόμενο που θυμίζει το παροιμιακό αγόρι που όλοι ψάχνουμε θα μας διδάξει κάτι; Η μήπως η «ξετσίπωτη TV» αποδεικνύει καθημερινά ότι …δεν περισσεύει πια ΤΣΙΠΑ στην Ελληνική κοινωνία;».


Πηγή: http://logioshermes.blogspot.com

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους,

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα...
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο... μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται...Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα...
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων...
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν...Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ'όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου..


Mario de Andrade
 — Μαζί με Partizanos Prwhn Kokkinotrixhs και με Παραμύθι Χωρίς Τέλος.

γλεντι με την παρεα μου...

έτσι κάνουν οι φίλοι διασκεδάζουν ....

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Μια αγαπη που δε στεκεται σε εμποδια..

Μια αγάπη που δε στέκεται σε εμπόδια… 10/10/2010

Filed under: Μαθήματα Ζωής — palaiohelen2 @ 18:32

Εκείνη δεν έχει πόδια, εκείνος δεν έχει χέρια…
Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να ζουν ευτυχισμένοι μαζί και να δίνουν σε όλους εμάς μαθήματα ζωής.

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ΄ ΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΚΡΙΤΑ, ΔΙΓΕΝΗ, ΣΤΡΑΤΕΥΟΜΕΝΟ, ΠΑΣΧΟΝΤΑ, ΜΕΓΑΛΟΔΥΝΑΜΟ, ΟΧΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΤ΄ ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΣ, ΤΙΣ ΟΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΟΡΑΤΕΣ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤ΄ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΑ, ΕΦΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΚΡΙΝΩ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΥΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΑΓΡΥΠΝΟ ΒΑΡΥΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΡΠΙΖΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ· ΤΗ ΖΩΟΔΟΧΑ ΠΗΓΗ ΦΥΤΩΝ, ΖΩΩΝ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΤΟ ΧΩΜΑΤΕΝΙΟ ΑΛΩΝΙ, ΟΠΟΥ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΝΥΧΤΑ ΠΑΛΕΥΕΙ Ο ΑΚΡΙΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ.
"ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ. "ΒΟΗΘΕΙΑ!" ΚΡΑΖΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΚΟΥΩ.
ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΚΙ ΟΙ ΡΑΤΣΕΣ ΟΛΕΣ, ΚΙ ΟΛΗ Η ΓΗΣ, ΑΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟ, ΜΕ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ.
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ ΚΑΙ ΧΥΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΟΥΝ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΜΟΝΑΧΑ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ."
ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΛΥΤΡΩΣΑΝ, ΣΜΙΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΛΕΝ: "ΕΓΩ ΚΑΙ ΣΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ."
ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:
ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΤΕΛΟΣ

- Νίκος Καζαντζάκης -

πηγη μου
 http://www.diaplous.org/library/askitiki.php#13

Να ευχαριστήσω την Ελένη για το μαιλ της...

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Φυλαχτό

Φυλαχτό




Σου δίνω την αγάπη μου...όλην της ζωής μου
Σου δίνω τη σκέψη μου...βαθιά να σε συντροφεύει
Σου δίνω την πίστη μου...σε σένα...σε μας
Σου δίνω την ελπίδα μου...το όνειρο να ζήσουμε...κάποτε
Σου δίνω τα ειπωμένα και τα ανείπωτα
Με την ευχή
Να γίνουν για σένα φυλαχτό
Όπου πας...Όπου σταθείς
Σε ό,τι σκεφτείς...Για όσα νοιαστείς
Σε ό,τι νιώσεις...Σε ό,τι πράξεις
Εσύ...
Πολύτιμο πλάσμα μου
Άνθρωπος της μοίρας μου
Αστείρευτη χαρά μου
Δικαίωμα στην ευτυχία
Χρόνος απλός
Χρόνος ουσιαστικός
Χρόνος διεισδυτικός
Χρόνος διαισθαντικός
Είσαι...
Η ζωή πριν από σένα
Τόσα χρόνια που σε περίμενα...
Η ζωή μετά από σένα
Τίποτα δεν είναι ίδιο πια...
Η ζωή με σένα
Παρόν...
Ζ ω ή μ ο υ

δες μπες στον κοπο...

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...

Ένα κείμενο, χίλιες εικόνες, καμμιά απάντηση. Ίσως γιατί δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτό που έγινε... Σιωπή. Για μια και μοναδική φορά, το Ιστολόγιο του Moebius φιλοξενεί τα λόγια κάποιου άλλου, χωρίς να τα αλλάξει στο ελάχιστο. Λόγια που γράφτηκαν πάνω από 20 χρόνια πριν κι όμως ηχούν τόσο γνώριμα...
 
ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...
Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία -- αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.
Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι' αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.
Και οι εφημερίδες -- σκέτη ναυτία: "ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ". Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.
Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...
"Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο "νόμος και η τάξη" οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.
Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η "νόμιμη" βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.
Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. "Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει --δυστυχώς-- ένα ποσοστό ανελευθερίας. "Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).
Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει -- ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.
Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. "Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.
Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το "φακέλωμα" που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;
Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία "αστυνομικό κράτος" (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.
Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!
--Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).
--Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).
--Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).
--Μα βάζουν βόμβες!
Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς -- όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). "Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία -- έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση -- ποτέ αυτονομία.
Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας -- από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).
Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας -- κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές
Αν συμφωνούμε για την ελευθερία -- πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια...

Νίκος Δήμου - Εφημερίδα 'Το Βήμα' - 24.11.1985

ανέκδοτα και αλλά..


- Ποια είναι η διαφορά μεταξύ μιας πόρνης, μιας ερωμένης και μιας συζύγου;

- Η πόρνη λέει: «άντε, ακόμα;»
 Η ερωμένη λέει: «τι, κιόλας;»
 Και η σύζυγος λέει: «μπεζ..
λέω να βάψουμε μπεζ το ταβάνι μας»



- Γιατί στους τυφώνες δίνονται γυναικεία ονόματα;

- Γιατί έρχονται θερμοί και υγροί και φεύγουν με σπίτια και αυτοκίνητα..


 - Γιατί το σουτιέν είναι το σύμβολο της δημοκρατίας;

- Γιατί χωρίζει την αριστερά από τη δεξιά, συγκρατεί τις μάζες και ξεσηκώνει τα πλήθη..


 - Ποιες είναι οι τρεις λέξεις που είναι ικανές να καταστρέψουν κάθε άντρα;

- Τον έχεις μέσα;





- Τι κάνει ένας τσιγκούνης αν πάρει φωτιά το σπίτι του;

- Αναπάντητη στην πυροσβεστική..




25+1 σημαντικά πράγματα που με δίδαξε η μαμά μου:

1. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ
"Αν πρόκειται να σκοτωθείτε με τον αδερφό σου, πηγαίνετε έξω. Μόλις τελείωσα το σφουγγάρισμα."

2. ΠΡΟΣΕΥΧΗ
"Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί."

3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ
"Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο, δεν έχεις καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω."

4. ΛΟΓΙΚΗ
"Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι είπα εγώ."

5. ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ
"Αν πέσεις και ματώσεις τα γόνατά σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς σου γιατί θα έχεις σκίσει και το παντελόνι σου."

6. ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
"'λλαξε βρακί, ρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε στο νοσοκομείο τι θα πουν οι γιατροί;"

7. ΕΙΡΩΝΕΙΑ
"Σταμάτα να κλαις δίχως λόγο γιατί θα σε κάνω να κλάψεις με λόγο."

8. ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ
"Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δεν βλέπεις τον σβέρκο σου που είναι μαύρος;"

9. ΩΣΜΩΣΗ
"Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου."

10. ΑΝΤΟΧΗ
"Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν τελειώσεις τα ρεβύθια σου."

11. ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
"Το δωμάτιό σου είναι σαν να το χτύπησε τυφώνας."

12. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
"Ό,τι σου λέω εγώ σου φαίνεται παράλογο. Εσύ τα ξέρεις όλα κι εγώ είμαι παράλογη, έτσι;"

13. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ
"Συνέχισε την γκρίνια και θα δεις! Εγώ σε γέννησα, εγώ σε θα σε σκοτώσω."

14. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
"Πού τάμαθες αυτά, ρε παιδάκι μου;Γιατί δεν βλέπεις τον αδερφό σου; Έτσι κάνει;"

15. ΖΗΛΕΙΑ
"Εγώ στην ηλικία σου δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Χιλιάδες παιδάκια σήμερα γυρνάνε ξυπόλητα. Μην είσαι αχάριστος."

16. ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
"Περίμενε να πάμε σπίτι και θα δεις."

17. ΥΠΟΜΟΝΗ
"Θα το ανοίξουμε όταν πάμε σπίτι."

18. ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
"Σταμάτα να αλλοιθωρίζεις γιατί στο τέλος θα μείνεις αλλοίθωρος."

19. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ
"Βάλε το πουλόβερ σου. Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις."

20. ΧΙΟΥΜΟΡ
"Αν κοπείς με το μαχαίρι μην έρθεις κλαίγοντας σε μένα γιατί θα τις φας από πάνω."

21. ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ
"Αν δεν φας όλο το φαΐ σου δεν θα μεγαλώσεις."

22. ΓΕΝΕΤΙΚΗ
"Όλα τα χούγια του πατέρα σου πήρες."

23. ΚΑΤΑΓΩΓΗ
"Όταν σου δίνουν κάτι να λες ευχαριστώ. Μην είσαι βλάχος."

24. ΣΟΦΙΑ
"Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις."

25. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
"Θα κάνεις και συ παιδιά μια μέρα. Μακάρι να σου κάνουν ότι κάνεις εσύ σε μένα."

+1 ΔΙΔΑΓΜΑ
(αμέσως μετά τον γάμοSmile
"'ντε, κάντε κι ένα παιδάκι τώρα. Εγώ είμαι εδώ, εγώ θα το μεγαλώσω."
(ένα-δυο χρόνια αργότεραSmile
"Όποιος έχει παιδί κάθεται στο σπίτι του και το μεγαλώνει. Αρκετά! Εγώ τα δικά μου τα μεγάλωσα."




Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

παρατημένα μέσα στον χρόνο

το εγώ σου πνίγει το εμείς...

Όσα και αν είπες σε στιγμές αυτοπεποίθησης

κενά λόγια για του όλου τις ανάγκες

Όσα δεν έκανες μην τα δικαιολογείς

άστα να πάνε, μην πανικοβληθείς

γιατί το εγώ σου πνίγει το εμείς...
 
Υ.Γ
 
Με σεβασμό στον χρόνο του καθενός αναρτώ διάφορα απο μπλοκ (παρατημένα μέσα στον χρόνο )  Οχι δεν είναι δικά μου αλλά ετσι νιώθω όταν τα διαβάζω και λέω ευχαριστώ στους δημιουργούς τους

τραγουδι.. Χαραμαδα ΒΙΤΑΛΗ


Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

εικονες βραδυ Σαββατου Η ελευθερία δεν είναι αντίδραση· η ελευθερία δεν είναι επιλoγή.

 ξενοδοχείο στην Ξάνθη
 Από το καζάνι στα τσίπουρα

 Από το γλέντι με την παρέα μου στο μαγαζί μου
 Η Ελένη μου, μου..
 χέρια άξια δουλευτάρικα κρατώντας τον γιο του..

 η Ειρήνη με την κορούλα της
 ρεζέρβα
 Κωνσταντινούπολη
 Τόσο έξω καρδιά γυναίκα δύσκολα συναντάς ναι και δεν την ξεχνάς..
 μετα απο μια εκδρομη ξανα Ελαδα στο βάθος η σημαία μας φεύγοντας απο την Τουρκιά ...Αγαπώ την πατρίδα μου αλλα αυτή οχι...οχι εμένα αλλα όλους του Έλληνες...
βόλτα στον Βόσπορο δυο τουρκαλες  29/5 ημέρα αλώσεις της πολης γιορτινή γι'αυτους..
 Ο φιλος μου Σωτηρης...
Εδω που κάθομαι μου ήρθε η ιδέα να ταξιδέψω στο χθες με της εικόνες και κείμενα η οτι άλλο στα χρόνια που ειμαι εδω  που εχω στην μνήμη του σκληρού εξωτερικού δίσκου ..Θελω να εξηγηθώ η φωτογραφία για μένα ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ έτσι να την δεις και εσύ με μια ματιά ελεύθερη και μην την βάζεις βαθμούς ,γιατί για να την εχω εγώ εκείνη την στιγμή μου έκανε κλικ για έναν η 1000 λόγους ανοίγω λοιπών το μπαούλο μου με της αναμνήσεις καλές και άλλες....

Η αξία της συγνώμης στην ζωή μας, στο άλλο μας μισό, στην αγάπη, στην φιλία...


-Πάρε ένα ποτήρι!
-πήρα...
-τώρα ρίξτο κάτω και δές τι θα γίνει μαζί του!
-έσπασε!
-και τώρα ζητά του συγγνώμη και δές, θα ξαναγίνει όπως πρώτα..;

 Ένα φιλί και μια αγκαλιά μπορούν να γιατρέψουν πληγές που βρίσκονται βαθειά στη ψυχή.

 Να αγαπάς, επειδή είναι το μυστικό της αιώνιας νεότητας.
Να γελάς, γιατί είναι η μουσική της καρδιάς.
Να διαβάζεις, γιατί είναι η πηγή της γνώσης.
Να ακούς, γιατί είναι η δύναμη της νοημοσύνης.

Να παίζεις, γιατί είναι η φρεσκάδα της παιδικής ηλικίας.
Να ονειρεύεσαι, γιατί αισθάνεσαι την ευτυχία.
Να ζεις έντονα κάθε στιγμή, γιατί ο χρόνος περνάει γρήγορα και ποτέ δεν επιστρέφει.
Αγάπα τον εαυτό σου γιατί μόνο τότε θα του επιτρέψεις να αγαπηθεί.
Κανείς δεν πρόκειται να δουλέψει περισσότερο από σένα για αυτά που θέλεις. Είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη να κάμεις τη ζωή σου ευχάριστη και όμορφη.

 Η ελευθερία δεν είναι αντίδραση· η ελευθερία δεν είναι επιλoγή. Είναι ψεύτικoς o ισχυρισμός τoυ ανθρώπoυ ότι είναι ελεύθερoς, επειδή μπoρεί να διαλέξει. Ελευθερία είναι η καθαρή παρατήρηση, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς φόβo τιμωρίας ή ελπίδα ανταμoιβής. Η ελευθερία δεν έχει κίνητρo· η ελευθερία δε βρίσκεται στo τέλoς της εξέλιξης τoυ ανθρώπoυ, αλλά υπάρχει στo πρώτo βήμα της ύπαρξής τoυ. Με την παρατήρηση αρχίζει κανείς να ανακαλύπτει την έλλειψη ελευθερίας. Η ελευθερία βρίσκεται στη χωρίς εκλoγή επίγνωση της καθημερινής μας ζωής και δραστηριότητας.

Η ουσία της διδασκαλίας τoυ Κρισναμoύρτι

Όσο περνά ο χρόνος τόσο πιο τίποτα αισθάνομαι οτι είμαι και είναι η πιο μεγάλη αλήθεια που λέω να το ξέρετε...

δεν είναι όλα μια ψευτιά στην ζωή

ποσο φτηνό ειναι αυτό που κάνουν κάποιοι που τους λες φωναχτά δεν είναι όλα μια ψευτιά στην ζωή μας και συνεχίζουν να λένε ψέματα να φτιάχνουν έναν ψεύτικο κόσμο να έχουν τον τρόπο να παρασερνουν και άλλους Αλλάζουν οι εποχές ...και αυτοί δεν  αλλάζουν .μεταλλάσσονται ..

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

2013-01-01

καβάλα εικόνες

καβάλα με αρεσει πολύ αυτή η πόλη μετά την πόλη μου..

Στα τσίπουρα παρέα..

Από της όμορφες στιγμές  του 2012 που θα ξανά περάσουμε γιατί η παρέα το θέλει...

Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν.

Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν.
Διαβάστε το:
«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...»
1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων .
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...
Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.
1. Από την ιατρική σας, την... ... φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.
Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη!
Σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, από τους δρόμους σας, από τα παιχνίδια σας, από τ' αμάξια σας!
Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική!
Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε τα πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά!
Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει έστω και μια ελληνική λέξη)!
Σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη!
Αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού! Βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτόν που έχει το χρίσμα! Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία)!
Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, διαγράψτε την φιλοσοφία, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...
Θα πείτε "δεν γίνεται"...
Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...
Η πρόκληση πάντως ισχύει!!!

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Πώς να σου πω το σ’ αγαπώ

Πώς να σου πω το σ’ αγαπώ – Ποίημα: Αγγελος Σπαθης 

Πηγη μου 

Ερως.gr     (giati etsi prepei)

Πώς να σου πω το σ’ αγαπώ;
Ποτέ μου δεν θα ήθελα
Του χρόνου μια ρυτίδα
Θα ‘θελα να σουν η πνοή
Της νιότης μου η ελπίδα.
Πώς να σου πω το σ’ αγαπώ;
Οι φανερές μου σκέψεις
Κρύφτηκαν χάριν μιας αυγής
Και στο κρεσέντο της σιωπής
Γεννήθηκαν οι λέξεις
Γέμισε ο κόσμος με φωνές
Ενίοτε και σκέψεις
Μα ο κρυμμένος θησαυρός
Στο θυμικό σου εδράζεται
και στις δικές σου λέξεις.
Σε γνώρισα ένα πρωί
σ’αρχή ενός χειμώνα
Τα λόγια σου είχαν ζεστασιά
Και φέραν τόση ομορφιά
Όση μια ανεμώνα.
Έκτοτε πάντα τριγυρνώ
Μες στη δική σου σκέψη
Και διαρκώς αισθάνομαι
Ότι η καρδιά μου πάλλεται
Στο πόσα ο νους μας συναντά
Και πόσα θε να δρέψει
s agapw erotiko poiima

Μή βρίζεις. Μή σκέφτεσαι. Μή μιλάς.

Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας στα αισθήματα. Όλη η ζωή είναι αυτή η ώρα. Ζήσε. Μή βρίζεις. Μή σκέφτεσαι. Μή μιλάς. Χάρισε το κορμί σου στους ανέμους. Άφησε την ψυχή σου να λιώσει. Να χυθεί μέσα στις χούφτες μου. Τίποτα δεν υπάρχει έξω απο μας τους δύο. Τίποτα δεν έγινε ποτέ καλύτερο στην πλάση. Ούτε θα γίνει...

πηγη
 http://boulaki.pblogs.gr

λόγια στο προφίλ ..

Άκουσα ειδήσεις

Άκουσα ειδήσεις ενοχλούν λεει τα καυσόξυλα στην υγεία μας  ρε ποσο μαλάκες μας θεωρούν με τη θα ζεσταθεί ο κοσμος ,που θα φτάσει η βλακεία τους .ρε φούντωσα  μας ξευτελίζουν και αυτοί που διαβάζουν στα δελτία ειδήσεων δεν έχουν τσίπα πάνω τους ....Ακουσα ο Μπερλουσκονι τα έμπλεξε με 29 χρονη τι να πω ..Ολα εχουν μια τιμή ....
Άκουσα οτι ο τσάρος Παπακωνσταντινου θα λαλισει τη εχουν να πάθουν τα αλλα κοκόρια στο κοτέτσι
 Ακουσα .....φτάνει για σήμερα ...
Καλο βραδυ άφησε και εσύ το τη άκουσες ξέφραγο αμπέλι ειναι εδω αυτά περί πνευματικής ιδιοκτησίας και άλλα κουραφέξαλα εδώ δεν μετράν ...
Απλά μην βρίζεις γιατί εχω πιο καλό στόμα από το δικό σου μην δοκιμάσεις..
Άκουσα  ...Και..
Τα συγχαρητήρια μου για το 2012 στην δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος που κάνει με το παραπάνω καλά την δουλειά του..

Και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να βοηθούμαι όλοι ....

Στην εικόνα Κουβανη διαβάζει το βιβλίο πέρασμα στην ελευθερία.Δική μου εικόνα....